ترمز

توری سپید بر سیاهی موهایم نشاندند

من دود قطار را می دیدم  و برای سال های محزونی

که در ایستگاه های متروک جا می ماندند

گریه می کردم...

تکراربیهودگی زمان را در من کشت

خسته شدم

و

ترمز را کشیدم...